Muzyczny Fyrtel - Galeria Tczewskich Fenomenów Muzycznych

Urodzony 6 kwietnia 1942 r. w Tczewie, tenor, jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków operowych.

Studiował w PWSM w Gdańsku u Haliny Mickiewiczówny. W 1977 ukończył reżyserię muzyczną w Musikhochschule Hanns Eissler w Berlinie. W latach 60.był solistą Teatru Muzycznego w Szzcinie (1965-69) oraz Landestheater w Dessau (1969-74).

W latach 70.rozwijał karierę wokalną w Operze w Lipsku, Dreźnie, we Frankfurcie nad Menem oraz Volskoper w Wiedniu, Deutsche Oper w Berlinie oraz Covent Garden w Londynie.

Współpracował i występował wraz ze sławami wokalistyki światowej, m.in. z Ileaną Cotrubas, Kiri Te Kanawa, Hermannem Preyem, Agnes Baltsa, Sylvią Sass, Placido Domingo.

Śpiewał partie tenorowe w Così fan tutte (Ferrando), w Czarodziejskim flecie (Tamino), Uprowadzeniu z seraju (Belmonte) Wolfganga Amadeusa Mozarta, Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego (partia Lenskiego), w Łucji z Lammermoor (Edgaro) i w Napoju miłosnym (Nemorino) Gaetano Donizettiego, Cyganerii (Rudolf), Giannim Schicchim (Rinuccio), Tosce (Cavaradossi) Giacomo Pucciniego, Zemście nietoperza (Alfred i Eisenstein) J. Straussa, w Arabelli (partia Matteo) Richarda Straussa, Riccardo w Balu maskowym, Falstaffie (Fenton), Rigoletcie (Książę), Traviacie (Alfredo) Giuseppe Verdiego.

Śpiewał również w operach Haydna, Rossiniego, Moniuszki, Smetany, Offenbacha, Prokofiewa, Schönberga, Berga i Szostakowicza.

Dokonał wielu nagrań płytowych z najlepszymi orkiestrami i wybitnymi dyrygentami, głównie dla wytwórni Decca oraz dla Polskich Nagrań, Denona, Cameraty, ORF, RAI i ZDF.

Był profesorem klasy śpiewu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi kursy mistrzowskie w wielu krajach Europy i w Japonii oraz zasiada w jury międzynarodowych konkursów wokalnych. Od kilku lat zajmuje się także reżyserią muzyczną.

Był także dyrektorem artystycznym Opery Krakowskiej (2003-2006) oraz w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie (2006 -2008).

Od 27 lutego 2016 sala widowiskowa w Centrum Kultury i Sztuki w Tczewie jest nazwana imieniem prof. Ryszarda Karczykowskiego.

W lutym 2011 został odznaczony Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", a w maju 2022 otrzymał „Złotą Muszką" - Nagrodą im. Bogusława Kaczyńskiego przyznawaną przez Orfeo Fundacja im. Bogusława Kaczyńskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki operowej i propagowanie najwyższych wartości kultury muzycznej na świecie.

W Galerii znajdują się pamiątki osobiste i płyta Ryszarda Karczykowskiego.

"Mistrz - nasze spojrzenie" - film dokumentalny zrealizowany przez uczestników sekcji filmowej Centrum Kultury i Sztuki w Tczewie zobaczysz TUTAJ.

Tczewska firma produkująca gitary elektryczne.Połączone siły braci Krzysztofa i Zdzisława Langowskich z Tczewa i firmy Presto z Trójmiasta dały efekt w postaci gitar, które odbiegały od ówczesnego kanonu gitarnictwa – głównie za sprawą kształtu czy użytych rozwiązań konstrukcyjnych. Podział ról był następujący – panowie Langowscy zajmowali się typowo lutniczą kwestią, czyli drewnem w gitarze, podczas gdy Presto dostarczało cały osprzęt – klucze, mostki, przetworniki i wszystko to co w gitarze drewniane nie było.

W latach 90. XX wieku gitary elektryczne robiły furorę na polskim rynku gitarowym, grała na nich praktycznie cała Polska m.in.gitarzysta Comy. Instrumenty eksportowane były m.in. do Niemiec oraz USA.

W galerii można zobaczyć gitarę elektryczną, która należała do Michała Sarnowskiego z zespołu Czarne Kwiaty

zdjęcie: polishlove.blog

Jest zespołem młodzieżowym, istnieje już od 1947 roku.  Wychowało się w niej i zaraziło muzyczną pasją kilka pokoleń tczewian. Obecnie w skład HOD wchodzi około 60 młodych muzyków, w większości są to uczniowie, ale także studenci i dorośli, którzy są związani z zespołem od dziecka. Niewątpliwym sukcesem Orkiestry jest zapoczątkowanie kariery wielu późniejszych muzyków zawodowych.
Zespół ma charakter tzw. concert band czyli koncertowej orkiestry dętej z sekcją perkusji oraz basem strunowym. W swoim repertuarze posiada: muzykę filmową, aranżacje popularnych standardów muzyki rozrywkowej (gospel, jazz, rock, pop), transkrypcje muzyki poważnej, muzykę religijną oraz oryginalne kompozycje przeznaczone na orkiestrę dętą. Oprócz koncertów estradowych zespół występuje w paradach marszowych, a także bierze udział w uroczystościach patriotycznych, religijnych i harcerskich.

W bogatej historii HOD, z którą można się zapoznać na stronie www.orkiestra.tczew.pl, szczególne miejsce zajmują: uzyskanie w 1987 roku tytułu Reprezentacyjnej Orkiestry ZHP oraz uczestnictwo w oprawie muzycznej mszy św. koncelebrowanej przez papieża Jana Pawła II 6 czerwca 1999 roku w Pelplinie. Orkiestra dokonywała nagrań dla radia i telewizji. W dorobku ma płyty „Radosna strona życia” oraz „Choral&Rock”.

Do najważniejszych osiągnięć HOD w ostatnich latach należą:

• wyróżnienie na Międzynarodowym Festiwalu Orkiestr Dętych w Świeciu w konkursie „Nadęty Chopin” w 2010 roku,
• III nagroda w kategorii Koncert estradowy podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Młodzieżowych Orkiestr Dętych w Inowrocławiu w 2012 roku,
• I nagroda w Pomorskim Festiwalu Orkiestr Dętych w Lipuszu w 2012 roku,
• II nagroda w Kaszubsko-Kociewsko-Powiślańskim Przeglądzie Orkiestr w Kolbudach w 2013 roku,
• II nagroda w kategorii Koncert estradowy podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Młodzieżowych Orkiestr Dętych w Inowrocławiu w 2013 roku,
• I nagroda w kategorii Koncert estradowy podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Młodzieżowych Orkiestr Dętych w Inowrocławiu w 2015 roku,
• nagroda „Kociewskie Pióro 2015” w dziedzinie Animacja kultury,
• I nagroda w III Nadbałtyckim Festiwalu Orkiestr w Gniewinie w 2016 roku,
• Koncerty podczas Festiwalu Filmowego w Gdyni  w  2015 i 2016 roku,
• Koncert z Gwiazdą – Jackiem Wójcickim w 2016 roku,
• Koncert Trzech Króli z udziałem Mieczysława Szcześniaka, Zbigniewa Wodeckiego i Jacka Wójcickiego w 2017 roku, transmitowany na żywo przez Radio Gdańsk,
• Koncert z Gwiazdą: Kuba Badach (2018), Janusz Radek (2019), Natalia Kukulska (2020), Ewa Bem (2022), Ania Rusowicz (2023)

Dyrygentką HOD jest Magdalena Kubicka-Netka, absolwentka Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku oraz Państwowej Szkoły Muzycznej II st. w Gdańsku-Wrzeszczu. Batutę przejęła w 2002 roku od swojego ojca Jerzego Kubickiego, który zespół prowadził przez 44 lata. Komendantem Szczepu Harcerskiego HOD jest hm. Norbert Jatkowski. Zespół działa w strukturach Centrum Kultury i Sztuki w Tczewie.

Urodził się 29 sierpnia 1957 w Tczewie. Był drugim z trojga dzieci Zbigniewa (1923-1993)[5] – prezesa tamtejszej Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej i Heleny Omernik (1930[5]-2022). Miał siostry: Aleksandrę (ur. 26 sierpnia 1954) i Małgorzatę (ur. 1966). W Tczewie uczęszczał do szkoły podstawowej, w 1972 rozpoczął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie, w którym w 1976 złożył egzamin dojrzałości.

W latach szkolnych rozwijał zainteresowania muzyczne i literackie; grał na flecie i pianinie, występował w chórze i jako flecista w zespołach Nocny Pociąg i (od 1976) Jazz Formation. Pisał wiersze i zbierał płyty, a także ćwiczył kulturystykę. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W trakcie studiów wydał tom wierszy i rozpoczął karierę muzyczną.

“Był zwyczajnym, kochanym chłopcem. Butnym, bo lubił przewodzić na podwórku” – wspomina mama Grzegorza – Helena Ciechowska. “Jako siedmiolatek chodził do szkoły muzycznej, a jeszcze wcześniej do organisty. Nauka szła opornie i organista walił go po paluszkach, choć my wtedy o tym nie wiedzieliśmy. No i jak nie mógł otworzyć ciężkich drzwi, to nawet nie wchodził na klatkę schodową, tylko się odwracał, i w nogi. A mnie mówił, że nie było nikogo w domu. W dzieciństwie chciał być kominiarzem, marynarzem, dyrektorem zoo. Ale tymczasem usiłował rządzić.” Miał własną metodę na instrumenty – rozbierał pianino do cna, żeby grało głośniej i wystukiwał różne swoje rzeczy, często inspirowane aktualnym repertuarem TV. “Pamiętam na przykład, że w dni, kiedy szła “Bonanza”, wykonywałem nieskończone ilości wariacji na temat ślicznej muzyczki z tego serialu” – wspominał Grzegorz.

Pisał bardzo dużo wierszy, ale próbując je wydać, napotykał na opór. W końcu doszedł do wniosku, że najlepszą metodą na ich “publikację”, będzie własna ich prezentacja na scenie w “otoczeniu” muzyki. Tak też się stało.

Pierwszym poważnym debiutem wierszy Ciechowskiego, gdzie mógł zaprezentować swoją twórczość zarówno jako poeta jak i kompozytor, był występ w warszawskim klubie “Riviera” w 1980 roku. Pokazał się tam jako lider nowej formacji – Republiki. Zespół pod wodzą Ciechowskiego zaprezentował nową jakość w polskiej muzyce rockowej – muzyczną odrębność stylu i interpretacji, a teksty i muzyka Ciechowskiego wyraźnie to podkreślały. Republikę okrzyknięto gwiazdą. Była to zresztą prawda. Świecili własnym światłem. Biało – czarnym światłem. Nie byli kolorowi ani rockandrollowi. Byli wrażliwi i zaraźliwi, wręcz epidemiczni. Trafili na stadiony i na listy przebojów. Raptem okazało się, że mają najwięcej tzw. “NR 1”. Ciechowski wraz z Republiką prezentował własne wiersze, wplecione w tworzoną przez siebie muzykę, która była tylko “nośnikiem” umożliwiającym wypowiedzenie się Grzegorza. Z Republiką nagrał przebojowy album – “Nowe sytuacje”, który bardzo wyraźnie formułował to, co Republika prezentowała. “Nowe sytuacje” były informacją, o kierunku rozwoju nie tylko Republiki jako zespołu, ale także Ciechowskiego jako lidera i autora tekstów.

Przemarsz Ciechowskiego wraz z Republiką, trwał nieprzerwanie do 1986 roku. Do tego czasu, grupa nagrała i wypromowała wiele przebojów: “Biała flaga, “Sexy doll”, “Kombinat”, “Śmierć w bikini” czy “Moja krew” oraz dwie kolejne płyty – “1984” i “Nieustanne tango” – to tylko część ówczesnej “produkcji” Ciechowskiego.

W 1985 roku, atmosfera wokół Republiki zaczęła się psuć. Bardzo ważnym momentem w karierze Ciechowskiego był festiwal w Jarocinie, gdzie zespół “Republika” wystąpił po dwuletniej przerwie. Gdy wyszli na scenę, posypały się jajka, pomidory, polała śmietana. Mimo to, zaczęli grać. Mimo dwudziestotysięcznego gwizdu. Nie poddali się. Po kilkunastu minutach gwizdy zaczęły słabnąć, po chwili umilkły zupełnie. Publiczność zrobiła zwrot o sto osiemdziesiąt stopni. Po koncercie śpiewano “Sto lat” i błagano Republikę o bis, którego już się nie doczekano. Jednak atmosfera w zespole była na tyle napięta, że latem 1986 roku, czwórka przyjaciół (Paweł Kuczyński, Zbigniew Krzywański i Sławomir Ciesielski oraz Grzegorz Ciechowski) rozstała się i przestała widywać.

Grzegorz Ciechowski postanowił wówczas zakończyć działalność Republiki, a sam rozpoczął karierę solową jako “Obywatel G.C.” Rozpoczął się nowy rozdział w życiu Ciechowskiego.

W 1986 roku przedstawił pierwszą solową kreację, w której zadebiutował albumem zatytułowanym po prostu “Obywatel G.C.”, na którym zawarł utwory już znane z ostatnich koncertów Republiki (“Tak długo czekam czyli Ciało”, czy chociażby instrumentalny utwór “Moje modły”), bo przygotowywane do wydania na trzecim krajowym longplayu tego zespołu. Płyta, świadczyła o artystycznym rozwoju Ciechowskiego – również w roli autora niebanalnie mówiącego o miłości jako winie (“Przyznaję się do winy…”) przy użyciu terminologii wojennej czy gospodarczej (“Błagam nie odmawiaj…”) – mogła podobać się zarówno fanom Republiki (przebojowe “Błagam nie odmawiaj…”), jak i zwolennikom bardziej skomplikowanych brzmień i form. Tym drugim przede wszystkim za sprawą monumentalnego, choć również przebojowego “Paryż – Moskwa 17.15 (czyli mimowolnych podróży kochanków)”, gdzie Obywatel G.C. pokazał pełnię swego talentu (także poprzez umiejętne wplecenie elementów muzyki rosyjskiej i paryskiej). “Odmiana przez osoby (czyli nieodwołalny paradygmat Józefa K.)” i “Mówca”, dwa nieco mniej udane utwory z sesji “Obywatela G.C.”, ukazały się w roku wydania albumu na singlach – pierwszy razem z “Paryż-Moskwa 17.15”, drugi obok “Spoza linii świata (czyli listów pisanych z serca dżungli)” (dopiski do zasadniczych tytułów zostały wymuszone przez cenzurę); obie wspomniane kompozycje wzbogaciły też późniejszą kompaktową reedycję pierwszego albumu Obywatela G.C.

“Obywatel G.C.” był w większym stopniu sukcesem artystycznym niż komercyjnym. Czas największego sukcesu komercyjnego uwolnionego od Republiki Ciechowskiego nadszedł w roku 1988. Najpierw przedstawił on część nowego programu jako gwiazda festiwalu w Sopocie, a potem już cały nowy program na albumie “Tak, tak!” – bardziej przystępnym od pierwszego. Dwa świetne utwory tej płyty – “Tak… tak… to ja” i “Nie pytaj o Polskę” – stały się olbrzymimi przebojami, a mogły takimi zostać jeszcze przynajmniej dwa – “Podróż do ciepłych krajów” i “Piosenka kata”. Jednak najlepszym świadectwem ówczesnej popularności Obywatela G.C. – w dobie kryzysu zainteresowania płytami i koncertami! – była znakomita frekwencja podczas jesienno – zimowej trasy koncertowej zorganizowanej w największych halach Polski (m.in. Hali Wisły w Krakowie i Sali Kongresowej w Warszawie). Triumfu G.C. dopełniły wyniki licznych plebiscytów popularności za rok 1988, w których po prostu zmiażdżył on konkurencję.

Wkrótce Ciechowski skoncentrował się na czynnościach, rzec można, usługowych. Z inicjatywy Dietera Meiera był producentem dotąd nie wydanego albumu Niemki Mony Mur, sam zaś tworzył muzykę do filmu Janusza Kijowskiego “Stan strachu” i niemieckiego serialu “Schloss Pompon Rouge”. Wydano ją na albumach “Stan strachu” i “Schloss Pompon Rouge“.

W roku 1990, gdy nikt nawet nie myślał o kolejnym “małżeństwie” Republiki, odbył się w Opolu koncert gwiazd lat osiemdziesiątych. Okazało się, że bez Republiki koncert byłby niemożliwy. W “wielkim finale”, wystąpił zespół, reaktywowany specjalnie na ten koncert – REPUBLIKA. Po czterech latach!. Jeszcze w starym składzie. Zagrali “Kombinat”, “Telefony”, “Sexy doll”, “Arktykę” i “Białą flagę”. Potem wystąpił Obywatel G.C. – “Tak… tak…, to ja”, “Nie pytaj o Polskę” i wykonana przez wszystkich uczestników koncertu “Moja krew” zakończyła festiwal. Ciechowski doprowadził wtedy do reaktywowania zespołu, który po śmierci Grzegorza zawiesił swoją działalność.

Grzegorz Ciechowski znalazł w sobie nowe powołanie. Było nim produkcja i promocja “świeżej krwi”, czyli artystów, którzy wchodzili dopiero na ścieżkę “kariery”. Ciechowski został producentem m. in. takich wykonawców, jak “Atrakcyjny Kazimierz i Cyganie”, Kasia Kowalska, Krzysztof Antkowiak, Jystyna Steczkowska i Katarzyna Groniec. To właśnie dzięki niemu artyści ci znaleźli się na polskiej scenie muzycznej.

Niezwykle ważnym wydarzeniem w artystycznym życiu Ciechowskiego było wydanie w 1996 roku pod pseudonimem “Grzegorz z Ciechowa” płyty “ojDADAna”, która przyniosła mu nie tylko wiele gorzkich słów z różnych źródeł, ale przede wszystkim splendor, nagrody i miano prekursora w przecieraniu ścieżek dla powrotu muzyki ludowej. To właśnie Grzegorz Ciechowski – a nie jak wiele osób uważa Goran Bregović wraz z Kayah wprowadził szeroko pojętę muzykę ludową nie tylko na listy przebojów, ale i do prywatnych zbiorów wielu osób.

Praca z “nowymi twarzami”, komponowanie muzyki do filmów (wspomniane wcześniej, a także ostatnia superprodukcja polskiego kina “Wiedźmin”), nie przeszkadzała Ciechowskiemu w głównym zajęciu – pisaniu, komponowaniu i graniu razem z zespołem Republika. Było to główne artystyczne zajęcie Grzegorza, a także jego przyjaciół – członków zespołu oraz managera Jerzego Tolaka.

22 grudnia 2001 roku Grzegorz Ciechowski zmarł nagle w jednym z warszawskich szpitali na zawał serca, będący wynikiem długiej i skomplikowanej operacji. Śmierć artysty przerwała pracę nad wieloma pomysłami Grzegorza. Najbardziej zaawansowanym, był projekt nowej płyty Republiki. Chociaż muzycznie niemal ukończona, to jednak bez ukończonych przez Grzegorza tekstów nie ma szans na zaistnienie.

Odchodząc, Grzegorz osierocił troje dzieci i nie doczekał narodzin czwartego. Pozostawił nie tylko swoją rodzinę ale tysiące osób, które w trakcie swojego życia nauczył wielu rzeczy. Między innymi właśnie dzięki swojej twórczości, cały czas żyje w nagraniach i wierszach które stworzył i w naszych sercach.

Nagrody:

• W 2002 otrzymał za album Wiedźmin Orła w kategorii „Najlepsza muzyka”.
• Corocznie, podczas koncertu pamięci Grzegorza Ciechowskiego w Klubie Studenckim Od Nowa na toruńskich Bielanach, przyznawana jest specjalna nagroda jego imienia dla młodych, utalentowanych muzyków.
• Prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
• 12 września 2009 na Międzynarodowym Festiwalu Producentów Muzycznych Soundedit '09 otrzymał pośmiertnie nagrodę „Człowiek ze Złotym Uchem”[19]. Statuetkę w imieniu zmarłego producenta odebrała jego córka, Weronika Ciechowska

Żródło: https://grzegorzciechowski.pl 

Zdjęcie: świetlik

REPUBLIKA  "Śmierć w bikini" posłuchaj

Republika - Odchodząc posłuchaj

Obywatel G.C. "Tak... Tak... to ja" posłuchaj

Koncerty w Trójce - Republika posłuchaj

Wieczór z Wampirem - wywiad Wojciecha Jagielskiego z Grzegorzem Ciechowskim (1998r.) zobacz

„Inferno” zaliczany jest do ścisłej czołówki światowych perkusistów metalowych.

W 1995 roku dołączył do sopockiej grupy deathmetalowej Damnation, w której występował do 1997. Również w 1997 roku na zaproszenie Adama Darskiego dołączył do gdańskiej grupy Behemoth, z którą nagrał m.in. sześć albumów studyjnych. W 2010 roku wraz z grupą Behemoth otrzymał nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego – Fryderyka w kategorii Album roku metal za wydawnictwo pt. Evangelion.

W 1998 roku wraz z muzykami Damnation założył brutal death metalową grupę Azarath, z którą do 2011 roku nagrał pięć albumów studyjnych. W latach 2000–2006 i ponownie od 2013 roku występuje w zespole Witchmaster. Promiński współpracował ponadto z blackmetalowymi grupami Christ Agony i Deus Mortem, gothic metalową Artrosis oraz death metalową Devilyn. W 2008 roku w plebiscycie magazynu Terrorizer został wybrany najlepszym perkusistą heavymetalowym.

Jest laureatem wielu polskich oraz światowych nagród. Endorser takich marek jak: Pearl, Paiste, Czarcie Kopyto.

Urodził się 30 grudnia 1978 w Tczewie, gdzie również się wychował. W dzieciństwie uczęszczał do szkoły muzycznej I stopnia w klasie fortepianu, której jednak nie ukończył. Grą na perkusji zainteresował się na początku lat 90. XX wieku, inspirowany dokonaniami m.in. Krzysztofa Raczkowskiego, wieloletniego perkusisty grupy Vader, Pete’a Sandovala, członka Morbid Angel czy Dave’a Lombardo, członka Slayer. Przez dłuższy czas nie posiadał własnej perkusji, grał i ćwiczył samodzielnie w lokalnym Domu Kultury na sprzęcie firmy Polmuz.

Jedną z pierwszych grup, do których należał Promiński była Delirium. Z zespołem dał swój pierwszy koncert w 1992 roku. Jednakże brak jest obecnie informacji o członkach i wydawnictwach zespołu.

W 1995 roku na zaproszenie gitarzysty Bartłomieja „Barta” Szudka dołączył do sopockiej grupy deathmetalowej Damnation. W marcu 1996 roku w PJ Studios nagrał z zespołem album pt. Rebel souls, który ukazał się nakładem wytwórni Last Epitaph. Rok później ponownie w PJ Studios zrealizował minialbum Coronation. Wystąpił również w albumie Czarne zastępy – W hołdzie Kat w utworze pt. „Porwany Obłędem”. Już po odejściu Promińskiego z grupy w 2003 roku nakładem Conquer Records ukazała się kompilacja nagrań pt. Resurrection Of Azarath, na której znalazły się nagrania zrealizowane przez muzyka. Promiński o początkach w grupie Damnation: „Wiesz, ja wtedy byłem totalnie niedoświadczony. Graliśmy cały czas w domu kultury w Tczewie. Pewnego dnia zadzwonił i zapytał czy bym nie chciał pograć. W ogóle się nie zastanawiałem, pojechałem do Sopotu na próbę i tak zostało”.

W 1997 roku na zaproszenie Adam Darskiego dołączył do gdańskiej grupy Behemoth, która dzieliła salę prób z Damnation. Tego samego roku odbył z zespołem pierwsze koncerty podczas trasy w Niemczech oraz nagrał minialbum Bewitching the Pomerania. W 1998 roku zrealizował swój pierwszy album z Behemoth pt. Pandemonic Incantations, który ukazał się nakładem Solistitium Records. Kolejnym wydawnictwem był album Satanica. Niedługo po wydaniu płyty (w 1999) Promiński z zespołem wystąpił kilkadziesiąt razy, promując nowy materiał m.in. na festiwalu A Dragon’s Blaze Festival, trasach koncertowych we Francji, Hiszpanii i Anglii. W 2000 roku Behemoth nagrał album pt. Thelema.6 z licznymi partiami solowymi Promińskiego, wydany nakładem włoskiej wytwórni muzycznej Avantgarde Music. Wydawnictwo było promowane podczas koncertów na objazdowym festiwalu X-Mass Festivals, podczas których Behemoth występował z takimi grupami jak m.in. Morbid Angel, The Crown czy Dying Fetus.

W 2002 roku zrealizował album Zos Kia Cultus (Here and Beyond), który ponownie ukazał się nakładem Avantgarde Music. W 2004 roku nagrał siódmy album Behemoth pt. Demigod, który ukazał się nakładem Regain Records, natomiast trzy lata później nagrał ósmy album pt. The Apostasy. Sukces ostatniego wydawnictwa przyczynił się do podpisania przez zespół kontraktu z wytwórniami Nuclear Blast i Metal Blade Records. Promiński o Behemoth: „Mieliśmy próby w tej samej sali – Damnation i Behemoth, w szkole. Dziś też siedzimy w szkole”.

W 1998 roku wraz z muzykami Damnation – gitarzystą D. i basistą Brunem założył brutal death metalową grupę Azarath. Z zespołem nagrał cztery albumy studyjne: Demon Seed (2001), Infernal Blasting (2003), Diabolic Impious Evil (2006), które ukazały się nakładem Pagan Records oraz Praise the Beast (2009) wydana nakładem Agonia Records. W związku z licznymi koncertami grupy Behemoth, Promiński z grupą jedynie nagrywa i komponuje, podczas koncertów zastępuje go znany m.in. z występów we wrocławskiej grupie Lost Soul Adam Sierżęga. Promiński o Azarath: „Chodzą mi po głowie różne dźwięki. Potrafię znaleźć je na gryfie i chociaż marny ze mnie gitarzysta, to chciałbym te dźwięki zarejestrować i zrealizować się w tworzeniu czegoś własnego”.

W 2000 roku dołączył do zielonogórskiej grupy Witchmaster. W 2002 roku wraz z grupą nagrał album Masochistic Devil Worship, który ukazał się nakładem Pagan Records. W 2004 roku nagrał trzeci album studyjny grupy pt. Witchmaster, który ukazał się nakładem Agonia Records. W 2006 roku Promiński obciążony częstymi występami z Behemoth odszedł z grupy. Zastąpił go występujący m.in. w Spinal Cord Sebastian „Basti” Łuszczek. W 2013 roku Promiński ponownie dołączył do składu Witchmaster.

W 2000 roku Promiński zagrał gościnnie na promo pochodzącej z Tarnowa deathmetalowej grupy Devilyn pt. Promo 2000. W 2001 roku na zaproszenie gothicmetalowej grupy Artrosis we wrocławskim studiu Fonoplastykon zagrał gościnnie na wznowieniach albumów Ukryty wymiar (2001) i W imię nocy (2001), które ukazały się nakładem katowickiej wytwórni Metal Mind Productions. Promiński o współpracy z grupą Artrosis: „Pochodzą z tego samego miasta, co Witchmaster. Ekipa bardzo mocno się kumplowała i potrzebowała perkusisty, który nagra im ścieżki żywych bębnów, bo jak wiadomo grali z automatem. A wtedy żyłem z Witchmaster w świetnej komitywie. Co mi więc szkodziło, by wsiąść do pociągu do Wrocławia i nagrać im te bębny, nie znając zupełnie materiału”.

W październiku 2010 roku Promiński wystąpił wraz z zespołem Decapitated w Gdyni. Muzyk zagrał na perkusji kompozycję „Conquer All” pochodzącą z repertuaru formacji Behemoth.

Zbigniew Promiński jest miłośnikiem gier komputerowych z rodzaju MMORPG oraz zwierząt – wspiera schroniska dla zwierząt. W 2014 roku po raz drugi wstąpił w związek małżeński. Jego małżonka Marta zajmuje się malarstwem, jest autorką m.in. okładki do albumu Azarath - Saint Desecration. Wspólnym dziełem Zbigniewa i Marty Promińskich jest zrealizowany w 2021 r. projekt "Oneness", stanowiący interdyscyplinarną syntezę muzyki i malarstwa.

Rodzice Promińskiego poznali się w szkole, występowali oboje w szkolnym zespole – ojciec grał na perkusji, natomiast jego matka śpiewała. Zainteresowanie muzyką u ojca nie miało jednak wpływu na rozpoczęcie nauki gry na instrumencie przez Zbigniewa.

źródło: wikipedia

Zdjęcie pochodzi z Facebooka Zbigniewa Promińskiego

W Galerii znajdują się płyta z autografami zespołu Behemoth, naciąg perkusyjny, palki perkusyjne sygnowane nazwiskiem artysty, przepustka festiwalowa (Finlandia) oraz fotografie.

Zbigniew Robert „Inferno” Promiński - Opus I [UKM 114] posłuchaj

Zbigniew 'Inferno' Promiński (Behemoth) - drumtalk posłuchaj

BEHEMOTH - OPVS CONTRA CVLTVRAM (Live Atop The Palace of Culture) posłuchaj

Wokalista, kompozytor, autor tekstów, gra na gitarze DOBRO, slide, gitarze akustycznej, basowej. Główne nurty stylistyczne, w jakich się porusza to Delta blues, folk punk, experimental rock . Zainspirowany archetypicznym bluesem od lat konsekwentnie kreuje nowe brzmienia i muzyczne przestrzenie. Autor niezwykle energetycznych, solowych koncertów. Jego dyskografia liczy sześć pozycji. „Gitarzysta roku” plebiscycie Blues Top 2018.

Brał udział w prestiżowym projekcie koncertowym „Mistrzowie gitary”, prezentującym najwybitniejszych polskich gitarzystów. Album jego formacji Von Zeit „Ocieramy się” został uznany za jedną z najlepszych płyt rockowych roku 2008.

Romek Puchowski ma na koncie współpracę m.in. z Martyną Jakubowicz, Tymonem Tymańskim, Adamem Wendtem, z harmonijkarzem Keithem Dunnem z Bostonu, wirtuozem gitary, Nickiem Katzmanem oraz legendą harmonijki ustnej, Sugarem Blue, znanym ze współpracy m.in. z Rolling Stones czy Frankiem Zappą.

Płyta Romek Puchowski „FREE”, która ukazała się w marcu 2013 roku, zebrała świetne recenzje. Piosenka „Jurata” trafiła na Listę Przebojów Trójki.

Utwór „Big Bad Brother” znalazł się w półfinale światowego konkursu International Songwriting Competition w USA, w jury którego zasiadają, między innymi, takie znakomitości jak Tom Waits. 

Koncertował w Memphis, na słynnej Beale Street. Odbył fascynującą podróż przez Deltę Mississippi, śladami takich mistrzów jak Son House, Charley Patton, Robert Johnson, podczas której m.in. zbierał inspiracje i komponował. Owocem tego przedsięwzięcia jest kilkanaście autorskich pieśni, które znajdą się na jednym z nadchodzących albumów Romka Puchowskiego. 

„Gitarzysta roku” plebiscycie Blues Top 2018. W czerwcu 2019 r. wystąpił gościnnie w Filharmonii Szczecińskiej im. Mieczysława Karłowicza z legendarną Niibori Guitar Orchestra z Japonii.

DYSKOGRAFIA:

Von Zeit „Von Zeit” [cd], Jazz, 2003

Romek Puchowski „Simply“ [cd], Biodro Records, 2006

Von Zeit „Halucynacje Hrabiego Von Zeit” [mini dvd], Biodro Records, 2007

Von Zeit „Ocieramy się“ [2 cd], Biodro Records, 2008

Romek Puchowski „Live in Satyrblues 2007” [dvd], The Association For Original Culture Protection, 2008

Romek Puchowski “Free” [cd], Soliton 2013

https://www.facebook.com/romekpuchowski 

www.youtube.com/romekpuchowski 

Romek Puchowski ONLINE w Wielką Sobotę posłuchaj TUTAJ

W Galerii znajduje się gitara firmy Framus, należąca do Romka.

W 2008 roku ukończył 3- letnie studia licencjackie na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa przy Uniwersytcecie Zielonogórskim pod kierunkiem mgr Marcina Jahra. W 2010 roku został absolwentem Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, uzyskując tytuł magistra sztuki w muzyce jazzowej pod wodzą Dr Dariusza Kaliszuka. Wcześniejsze Jego osiągnięcia, to zajęcie 1 -go miejsca na  Ogólnopolskim Konkursie Perkusyjnym Państwowych Szkół Muzycznych I i II stopnia we Wrocławiu w 2003 r. W 2005 roku wygrał z zespołem Paul Band Międzynarodowy Konkurs Jazz & Blues w Gdyni i został oceniony jako jeden z najlepszych instrumentalistów konkursu. Wraz  z Big Bandem Uniwersytetu Grand Prix na festiwalu big bandów w Bydgoszczy w 2007r; wraz ze Stan Big Band otrzymał Grand Prix w Czechach (Ceske Kamienice) w 2008 roku.

Jest także muzykiem sesyjnym grającym w przeróżnych stylach muzycznych, i tym samym także czynnie nagrywającym albumy muzyczne z wieloma znanymi artystami jazzowymi, takimi jak: Kuba Stankiewicz, Inga Lewandowska, Maciej Sikała, Grzegorz Nagórski, Piotr Lemańczyk, Urszula Dudziak, Maciej Grzywacz, Cezary Paciorek, Big Band Uniwersytetu Zielonogórskiego, Alex Band. Jest członkiem formacji Confusion Project – trio, które zostało finalistą Europejskiego Konkursu Jazzowego w 2014 roku. 2015 rok był wyjątkowym momentem w karierze Adama Golickiego jako, że wydał swój debiutancki album „Ad Shave” współpracując z jednymi z najlepszych muzyków jazzowych w Europie. W kolejnych latach nagrał płyty docenione przez krytków muzycznych, np. Z Alicją Serowik płytę „Do Se Sajd”, czyli pieśni kurpiowske w ujęciu jazzowym. Ostanio brał udział w sesji nagraniowej pieśni kaszubskich na jazzowo pod kierownictwem wybitnego akordeonisty Cezarego Paciorka. W grudniu 2018 został wydany drugi album autorski Adama Golickiego pt. „Ad Complementum”, który spotkał się z wyjątkowym uznaniem krytyków muzycznych (m.in. Adam Baruch, Marta Ratajczak).

W Galerii znajdują się elementy perkusyjne: blacha i stopa Amati, pałki Vic Firth.

https://www.youtube.com/@MrAdShave 

Basista i kontrabasista. Wychowanek "Bednarskiej" w klasach Zbigniewa Wegehaupta i Adama Cegielskiego. Jako student grał w
kilku zespołach jazzowych, z którymi zdobył m.in. "Klucz do Kariery", grand prix na Konkursie Zespołów Jazzowych w Gdyni, pierwsze miejsce w konkursie Nadzieje Warszawy. Zagrał  na największych polskich festiwalach (Opole, Sopot, Woodstock, Open’er, Orange Warsaw, Tauron, OFF Festival, Jazz Nad Odrą). Przez kilka lat współtworzył zespół Dziewczyny oraz Mrozu Live Band. Stale współpracuje z Teatrem Muzycznym Roma oraz wieloma aktorami i artystami sceny popowej, jazzowej i rockowej. Jako muzyk sesyjny ceniony jest za rasowe brzmienie i swobodę gry w wielu stylach. Koncertował w Niemczech, Włoszech, Austrii, Hiszpanii, Brazylii Korei i Chinach. Obecnie jest członkiem zespołu BITAMINA.

W Galerii znajduje się Platynowa płyta – MROZU „Rollercoaster”.

Mrozu feat. Tomson - "Jak Nie My To Kto" posłuchaj

Bitamina - "Pytanie do niej" (live) posłuchaj

DZIEWCZYNY - "A GDYBY TAK" posłuchaj

Tczewski perkusista, który współpracował m.in. z Adamem Wendtem, Grzegorzem Nagórskim, Krystyną Stańko, Romanem Puchowski oraz Grażyną Łobaszewską. Z zespołem Obsesja koncertował w całej Polsce oraz za granicą (w tym w USA), występował w wielu programach radiowych oraz telewizyjnych.

W Galerii znajdziesz czapkę oraz elementy perkusyjne: blachę Istambul i pałkę.

Po ukończeniu Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu (w klasie saksofonu Władysława Chwin) podjął studia na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Akademii Muzycznej w Katowicach, które ukończył w 1989 roku.

Już w czasach studenckich nawiązał współpracę z wieloma zespołami (m.in. Young Power) oraz występował z czołowymi orkiestrami rozrywkowo-jazzowymi, takimi jak Alex Band, Big Band Wiesława Pieregorólki oraz Kukla Band.

Jest laureatem II nagrody indywidualnej na I Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach (1986) oraz jako przedstawiciel Polski uczestniczył w międzynarodowym big-bandzie West Berlin '88.

Od 1989 roku związany na stałe z zespołem WALK AWAY, z którym zdobył liczne nagrody i wyróżnienia, z których warto wymienić: Nagroda "Klucz Do Kariery" na XI Pomorskiej Jesieni Jazzowej (1985), Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu (1986), ministerialna Nagroda Artystyczna Młodych im. St. Wyspiańskiego (1988) oraz nagroda czasopisma Sztandar Młodych - „Metronom '89”. Ważnym odnotowania jest również udział zespołu w miedzynarodowych festiwalach jazzowych: Festival of Leverkusen Jazz Competition '87 (Niemcy), Jazz Hilard '88 (Belgia), Jazzand Blues All-Star Festivals w Sztokholmie, The Montmarte Jazz Club w Kopenhadze oraz Jac-Jazz Festival w Jakarcie (Indonezja). Adam Wendt z zespołem Walk Waway koncertował w kilkunastu krajach świata, w tym w 1990 roku wraz z Urszulą Dudziak otwierał europejskie koncerty Milesa Davisa.

Od wielu lat zespół Walk Away zajmuje I miejsce w ankietach „Jazz Top” czasopisma Jazz Forum (w kategoriach: zespół roku oraz zespół roku - jazz elektryczny), a indywidualnie w tych ankietach Adam Wendt plasuje się w ścisłej czołówce polskich saksofonistów.

Nagrywał i koncertował z muzykami jazzowymi tej miary, co Randy Brecker, Bill Evans, Eric Marienthal (Chick Corea, GRP Big Band), Mino Cinelu (Weather Raport, Miles Davis), Frank Gambale (Chick Corea), David „Fuze” Fiuczynski (R.Brecker, R.S.Jackson, G.Russel), Dean Brown (Roberta Flack, David Sanborn), Michał Urbaniak, Urszula Dudziak, Nippy Noya, Karen Edwards oraz znakomitościami czarnego bluesa, takimi jak Sidney „Guitar Crusher” Selby, Mike Russell oraz Keith Dunn. Podczas licznych europejskich tras koncertował również z mistrzem candombe, bandeonistą Luisem di Matteo z Urugwaju.

Jako saksofonista, kompozytor i aranżer wziął udział w nagraniu około 100 płyt, w tym 10 autorskich. Był zapraszany do udziału w programach radiowych i telewizyjnych oraz wielokrotnie występował z orkiestrami festiwalowymi. Jako solista i muzyk sesyjny współpracował z polską czołówką jazzową oraz gwiazdami muzyki pop, takimi jak E.Bem, K.Dębski, L.Szafran, B.Hołownia, M.Szcześniak, G.Ciechowski, G.Łobaszewska, K.Prońko oraz zespołami: Leszcze, Czarodzieje, Kasa Chorych, Mietek Blues Band, New Sami Swoi i inne. Uczestniczył w sesjach nagraniowych muzyki filmowej i teatralnej.

Jest pomysłodawcą i założycielem własnych zespołów: Adam Wendt & Friends (A.Wendt - sax, Wojciech Niedziela - piano, Marcin Jahr - drums, Zbigniew Wrombel - bass), Adam Wendt - Triologue. Aktualnie prowadzi zespoły: Adam Wendt Power Set (A.Wendt - sax, Przemysław Raminiak - keyb., Marcin Jahr - drums) gdzie zaprasza gościnnie takich muzyków, jak Apostolis Anthimos - git. (SBB, Cz.Niemen, T.Stańko) lub w wersji międzynarodowej: Christoph Titz - tp czy Samuel Torres Martinez - dr. Na uwagę zasługuje jego autorski projekt Adam Wendt Acoustic Set (P.Zagańczyk - akordeon, J.Stokowski - kontrabas) z hiszpańską wokalistką Laurą Cubi Villena. Koncertuje w duecie WeSeeTheLight 59/62 z gitarzystą Krzysztofem ”Pumą” Piaseckim oraz w wersji trio z raperem Bartkiem „Eskaubei” Skubiszem lub perkusjonalistą z Nigerii - Akinola Famson. Współtworzył tria: K.Stańko - A.Wendt - P.Raminiak z gościnnie występującym gitarzystą, wokalistą, gwiazdą muzyki Latino – Hernanem Romero oraz The Bloozz z Romanem Puchowskim i Keithem Dunnem. Aktualnie jest muzykiem kwartetu Mariusza Bogdanowicza, zespołu Eljazz Quintet, Eljazz Orchestra oraz Tria Krystyny Prońko. Od lat współpracuje z popularnym zespołem Leszcze.

Jego najnowszym projektem jest kwartet „My Choice” (A.Wendt-sax, D.Wania- piano, M.Bogdanowicz - bass, S.Frankiewicz - drums), z którym 2022 roku nagrał i wydał autorską płytę o tym samym tytule.

Oprócz działalności typowo koncertowej i artystycznej przez kilka lat był wykładowcą w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Obecnie prowadzi klasę saksofonu w Państwowej Szkole Muzycznej II st. w Gdańsku Wrzeszczu a także zajęcia edukacyjne w ramach Małej Akademii Jazzu (m.in. Gorzów Wlkp. Tczew, Starogard Gdański, Zakopane) oraz lekcje mistrzowskie podczas Warsztatów Muzycznych w Chodzieży, Lesznie, Puławach, Koszalinie, Stargardzie, Zakrzewie, Ustrzykach Dolnych, Tomaszowie Mazowieckim oraz Leichligen (Niemcy).

W Galerii znajduje się Pierwszy saksofon Adama Wendta.

Adam Wendt | Paweł Zagańczyk | Koncert TVP Historia posłuchaj

Laura Cubi & Adam Wendt Acoustic Set | 18. Międzynarodowe Warsztaty Jazzowe - Leszno 2022 posłuchaj

Adam Wendt & Friends | Biblioteka Jazzu posłuchaj

Jazz pl. - Polskie Radio (Studio S3) Zespół Walk Away, 30.07.2022 posłuchaj

Z wyróżnieniem ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu otrzymując jednocześnie nagrodę Dyplom Roku 2014 oraz Nagrodę MKiDN dla najbardziej uzdolnionych studentów uczelni artystycznych w Polsce. We wrześniu 2019 roku obronił tytuł doktora na wrocławskiej Akademii Muzycznej, gdzie obecnie jest wykładowcą. 

Na koncie ma dwie autorskie płyty: „Tomasz Wendt Trio & Atom String Quartet – Behind the Strings” (Fryderyk 2017 – Jazzowy Debiut Fonograficzny) oraz „Tomasz Wendt Chapter B” (2019r.). Jest laureatem prestiżowych konkursów muzycznych w Polsce i za granicą, m.in.: Fryderyk 2017, I Nagroda na VII Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej (2015, Katowice), II Nagroda – Getxo Jazz Festival (2016, Getxo, Hiszpania), I Nagroda – Festiwal Jazz Nad Odrą (2013, Wrocław), I Nagroda – festiwal Tarnów Jazz Contest (2012), I Nagroda – Festiwal RCK Pro Jazz (2012, Kołobrzeg), II Nagroda – Festiwal Jazz Juniors (2011, Kraków), „Klucz Do Kariery” – Festiwal Gorzów Jazz Celebrations (2011, Gorzów Wlkp.), Nagroda Publiczności – Getxo Jazz 2012, Getxo, Hiszpania – Nagroda Specjalna MKiDN – Festiwal Lotos Jazz (2013, Bielsko-Biała), Nagroda Indywidualna – Krokus Jazz  (2014, Jelenia Góra), „Najbardziej Obiecujący Talent Festiwalu” – Azoty Tarnów International Contest (2011), Wyróżnienie Indywidualne – Przegląd Młodych Zespołów Jazzowych i Bluesowych (2011, Gdynia).

Saksofonista ma w swoim dorobku współpracę koncertową i wydawniczą z wieloma wybitnymi artystami z muzycznego świata do których należą m.in.: Grzegorz Nagórski, Piotr Wojtasik, Mateusz Smoczyński, Jacek Namysłowski, Joachim Mencel, Michał Miśkiewicz, Joachim Mencel, Rafał Sarnecki, Artur Lesicki, Kuba Stankiewicz, Urszula Dudziak, Krystyna Prońko, Henryk Miśkiewicz, Piotr Schmidt, Eric Allen (USA), Dean Brown (USA) czy również Taco Hemingway, Jarecki i Grubson.

Tomasz Wendt Quartet feat. Michał Miśkiewicz - Jazz w Ruinach 2023 posłuchaj

Jazz.PL | Tomasz Wendt Quartet - Program 2 Polskiego Radia posłuchaj

Tomasz Wendt Quartet - Sunday (Daily Things) posłuchaj

Cały ten JAZZ! LIVE! Tomasz Wendt "Chapter B" posłuchaj

Pianista, kompozytor i twórcą należącym do nurtu “modern classical”. W swojej muzyce łączy klasykę z elektroniką, wzbogacając brzmienie fortepianu modulacjami syntezatorów, brzmieniami generowanymi z kontrolerów i samplami. Występował na scenach największych festiwali w Polsce i zagranicą. Jest finalistą konkursu Transatlantyk Instant Composition Contest z roku 2016 i 2017 oraz zdobywcą tytułu Firestone Headliners of Tomorrow 2018. Na swoim koncie ma kilka albumów: “Margines”, “INSTINCT”, “Atmosphere”.  Płyta "Atmosphere" została nagrana z zerowym śladem węglowym w londyńskim studiu napędzanym energią odnawialną. Na każdym etapie powstawania płyty Wojtek zadbał, aby  pokazać, że w trosce o planetę można zrealizować ekologiczne wyzwanie nawet w branży tak specyficznej jak branża muzyczna. 

W Galerii znajdują się klawiatura sterująca M-Audio, płyta „Margines” i partytura.

Wojtka Szcepanika możesz posłuchać na kanale YouTube TUTAJ.

Polska grupa wykonująca muzykę z pogranicza black i death metalu. Formacji przewodzi perkusista Zbigniew „Inferno” Promiński, który pozostaje jedynym członkiem oryginalnego składu. 

Grupa powstała w 1998 roku w Tczewie początkowo pod nazwą Anima Vilis. Działalność formacji zainicjowali gitarzysta i wokalista Bartłomiej „Bruno” Waruszewski, perkusista Zbigniew „Inferno” Promiński oraz gitarzysta Andrzej „D.” Zdrojewski[1]. Skład uzupełnił basista Radosław „Thorn” Murawski. Jeszcze tego samego roku muzycy zarejestrowali pierwsze demo pt. Traitors. W 2000 roku przed nagraniami drugiego dema pt. Promo 2000 formację opuścił Murawski, którego obowiązki przejął Waruszewski. Również w 2000 roku grupa dała szereg koncertów w Polsce, w tym w Częstochowie, gdzie wraz z Azarath wystąpił Adam „Nergal” Darski, który zaśpiewał w interpretacji utworu „Sacrificial Suicide” z repertuaru Deicide.

Pod koniec 2000 roku skład uzupełnił drugi gitarzysta - Bartłomiej „Bart” Szudek, wówczas także członek Damnation. W 2001 roku w odnowionym składzie w białostockim Hertz Studio, zespół zarejestrował debiutancki album pt. Demon Seed. Wydana tego samego roku płyta była promowana m.in. podczas trasy koncertowej w 2002 roku wraz z grupami Elysium, Hate oraz Vader. Ponadto rok później muzycy wystąpili na festiwalu Metalmania. Podczas koncertu na perkusji zagrał Dariusz „Daray” Brzozowski - członek formacji Vesania. Trzy miesiące później tym razem w lubelskich Hendrix Studios zespół zarejestrował kolejny album pt. Infernal Blasting. Wydana w grudniu 2003 roku płyta była ostatnią nagraną z udziałem Zdrojewskiego, który zagrał tylko kilka partii solowych. Nowym gitarzystą został znany z występów w grupie Yattering – Mariusz „Trufel” Domaradzki. Rok później firma Time Before Time Records wydała split Azarath ze Stillborn zatytułowany Death Monsters.

Na przełomie kwietnia i maja 2005 roku zespół wystąpił jako gość specjalny w ramach trasy Black Diamonds Tour 2005. Z kolei 11 grudnia w warszawskim klubie Proxima muzycy wystąpili w ramach koncertu charytatywnego na rzecz rodziny zmarłego latem 2005 roku perkusisty - Krzysztofa „Docenta” Raczkowskiego znanego z wieloletnich występów w kwartecie Vader. Wystąpiły ponadto takie grupy jak: Vader, CETI, Hate czy Dead Infection. W czerwcu 2006 roku ponownie w Hendrix Studio oraz w sierpniu w Hertz Studio został zarejestrowany kolejny album grupy zatytułowany Diabolic Impious Evil. Płyta była promowana na polskiej części trasy Blitzkrieg IV u boku grup Vader, Vesania i Trauma we wrześniu 2006 roku. Podczas koncertów niedysponowanego Promińskiego zastąpił Krzysztof „Vizun” Saran znany z występów w zespole Abusiveness. W listopadzie 2007 roku zespół odbył trasę koncertową Legions of Death Attack wraz z Stillborn i Deception. Stanowisko perkusisty podczas występów objął Adam Sierżęga były członek Lost Soul.

W październiku 2008 roku muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią muzyczną Agonia Records[18]. W 2009 roku ukazał się czwarty album zespołu zatytułowany Praise the Beast[19][20]. Wszystkie tekst na płytę napisał Adam „Baal Ravenlock” Muraszko znany m.in. z występów w grupie Hell-Born[21]. Natomiast okładkę namalował basista i wokalista formacji Stillborn - Ataman Tolovy[22]. Na przełomie września i października zespół poprzedzał koncerty Behemoth w ramach trasy Nowa Ewangelia Tour 2009[23]. W grudniu tego samego roku z zespołu odszedł Waruszewski, którego zastąpił Marek „Necrosodom” Lechowski członek zespołu Anima Damnata[24].

Na początku 2011 roku zespół opuścił Domaradzki, którego obowiązki objął Lechowski[25]. Z kolei nowym basistą został Piotr „P.” Ostrowski znany z występów w formacji Lost Soul[26]. W odnowionym składzie na przełomie stycznia i lutego oraz w kwietniu w Hertz Studio grupa nagrała kolejny album[26]. Muzykę do tekstów Lechowskiego napisali Promiński i Szudek[26]. 10 kwietnia nakładem Witching Hour Productions ukazał się pierwszy minialbum kwartetu pt. Holy Possession[27]. Na wydawnictwie znalazł się utwór tytułowy oraz interpretacja „Rebel Souls” z repertuaru Damnation[27]. Premiera piątej płyty Azarath zatytułowanej Blasphemers' Maledictions odbyła się 29 czerwca 2011 roku[28].

W kwietniu 2017 roku ukazał się szósty album grupy zatytułowany In Extremis. Płyta została wydana przez Agonia Records. Premiera płyty zbiegła się z kolejnymi roszadami w zespole, odszedł z niego Lechowski. W miejsce dotychczasowego wokalisty zaangażowany został, znany z grupy Embrional, Marcin "Skullripper".

W Galerii znajduje się Płyta winylowa „Demon Seed”. 

AZARATH - Beyond the Gates of Burning Ghats  posłuchaj

YouTube https://www.youtube.com/channel/UCFGsKf-N3pk7xg-PUUgCDSA 

https://www.facebook.com/AzarathBand 

Pierwszy jazzowy skrzypek w Tczewie, gitarzysta, wokalista, harmonijkarz Współzałożyciel oraz członek zespołów „Nocny Pociąg” oraz „Nocna Zmiana Bluesa”.

W Galerii znajdziecie skrzypce Krzysztofa Okupskiego.

Koncert zespołu Nocny Pociąg zobaczysz TUTAJ.

Perkusista urodzony w Wejherowie, ale od lat mieszkający i związany z Tczewem. Współzałożyciel zespołów ASAF oraz New Life’ M. Mieszkając w Niemczech współpracował z takimi sławami światowego jazzu jak: Clark Terry, Fredie Habbard, Woody Show, Johny Gryffin czy muzycy Big Bandu Duke Ellington i Count Basie. Ma na swoim koncie udział ponad 40 nagraniach płytowych oraz liczne występy w programach telewizyjnych i radiowych.

W Galerii znajdują się pałki perkusyjne i płyta CD.

Thrash`n`rollowy zespół powstały w 2003 roku w Tczewie. Dotychczas nagrali 3 demówki oraz 3 płyty studyjne. Zespół tworzą Tomasz „Thomas” Knieć (również Hell’s Coronation), Łukasz "Shadock" Radecki, Arkadiusz "Kozak" Kozakiewicz.

W Galerii znajdziesz radiomagnetofon Nokia od Damage Case.

DAMAGE CASE - Alco Commando Dirschau https://www.youtube.com/watch?v=DpemplnL3_w 

Zespół założony w 2003 roku w Tczewie. Stylistyka muzyki bliska brzmieniom post-punk oraz new wave. Uczestnicy kilkunastu festiwali i przeglądów muzycznych, min. Fiesta Borealis Olecko, Flader Pop Gdańsk, Union of Rock 2006 Węgorzewo (z nagrodą dla najlepszego basisty). Kilkadziesiąt supportów, min. przed Myslovitz, Maleńczukiem, Kasią Kowalską, Hey. Podobna ilość autorskich koncertów. Wydawnictwa płytowe – cztery płyty demo, utwory na składankach wytwórni Elephant Records oraz Zebra, autorska płyta CD – Vertigo. Formacja zakończyła działalność w 2008 roku.

W Galerii znajdziesz plakat i płytę CD zespołu Vertigo.